دیسترس دیابت و عوامل تعیین‌کننده آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه‌کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان امام خمینی (ره) اردبیل، سال 1395

خلاصه فارسی

زمینه و هدف: دیسترس دیابت یکی از اختلالات روانشناختی شایع در بیماران مبتلا به دیابت می باشد که مطالعات اندکی در رابطه با آن در بین بیماران ایرانی انجام شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت دیسترس دیابت و عوامل تعیین‌کننده آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه‌کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان امام خمینی (ره) اردبیل انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود. تعداد 220 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه‌کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان امام خمینی (ره) با روش نمونه‌گیری در دسترس در مدت زمان 11 ماه وارد مطالعه شدند. داده‌های مطالعه توسط پرسشنامه‌های مقیاس استاندارد دیسترس دیابت، خلاصه فعالیت‌های خودمراقبتی دیابت، ابزار خلاصه‌شده مقابله و پرسشنامه فردی اجتماعی و بیماری جمع‌آوری و با استفاده از آزمون‌های کای دو، مقایسه میانگین‌ها، همبستگی پیرسون و آنالیز رگرسیون خطی و سلسله مراتبی در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که 21/4 درصد از بیماران مبتلا به دیابت، دیسترس زیاد داشتند و بعد بار هیجانی بیشترین نمره را در بین زیرمجموعه‌های دیسترس دیابت، به خود اختصاص داد. میانگین نمره خودمراقبتی بیماران 11/62±30/33 به دست آمد که نشان‌دهنده وضعیت خودمراقبتی پائین بود. نمره کسب شده توسط سبک های مقابله ای مسئله محور برابر با 66/95 درصد بود. نتایج آنالیز چندمتغییری نشان داد که BMI بالا، تعداد دفعات کم پایش قندخون، تزریق انسولین، به‌کارگیری سبک‌ اجتنابی و استفاده کم از سبک‌های مسئله محور به‌طور معنی‌داری با دیسترس دیابت مرتبط بودند (P<0/05). همچنین مدل نهایی آنالیز رگرسیون سلسله مراتبی، 68/1% از واریانس دیسترس دیابت را پیش‌گویی کرد، که سبک های مقابله سهم بالایی را به خود اختصاص دادند. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها، ارائه‌دهندگان مراقبت سلامت باید در آموزش دیابت، علاوه بر جنبه‌های بالینی و جسمی بیماری، به عواملی همچون نحوه مقابله افراد با بیماری و نیازهای آن توجه نمایند و راهکارهای مناسبی برای ارتقا سبک‌های مسئله محور به کار بگیرند و بیماران را در انجام فعالیت‌های خودمراقبتی مانند پایش قندخون و حفظ وزن سالم یاری کنند

عنوان انگليسی

Diabetes Distress and It’s determinants among Patients with Type 2 Diabetes, Referring to Diabetes Clinic of Imam Khomeini Hospital, Ardabil

خلاصه انگلیسی

Background and Aim: Diabetes distress is one of the psychological disorders affecting patients with diabetes, yet there are few studies about diabetes distress in Iranian patients. The present study aimed to determine the status of diabetes distress and its related factors in type II diabetes patients. Methods: This descriptive-analytical study was performed on 220 patients with type II diabetes referred to Diabetes Clinic of Imam Khomeini Hospital in Ardabil, Iran. The samples were selected using convenience sampling method. This present study was conducted in 11 months. Data collection tools included demographic and disease form, Diabetes distress Scale (DDS), summary of diabetes self care activities and brief Cope questionnaire. Data analysis was performed using SPSS software version 22 via descriptive (frequency, mean, standard deviation) and inferential statistics (compare means, Pearson correlation coefficient, hierarchical regression and stepwise multiple regression). Results: The finding showed that 42.3% and 21.4% of the patients with diabetes had moderate and severe diabetes-related distress. Emotional burden dimension had the highest score among the subscales of diabetes distress. The mean score of self care activities was 30.33±11.62, indicating low self care status in patients with type 2 diabetes. Compare to emotion based coping style and avoidance, score of problem based coping strategies was more and equal to 66.95%. The results from multivariable analyses showed that higher BMI, use of insulin, lower levels of blood glucose self monitoring, higher use of avoidance strategies and lower use of problem based strategies were related to greater DDS (p<0.05). The final model of hierarchical regression explained 68.1% of the variance in DDS, so that coping styles had higher portion. Conclusion: Considering the finding, health care providers must pay attention to how patients deal with disease and its needs, and promote the strategies such as problem based coping style. They also help patients to perform suitably self care activity such as monitoring of blood glucose and retain healthy weight.

Document Downloads