بررسی میزان خطای داروئی، واکنش های روانی و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی و بیمارستانی شهر اردبیل در سال 1399

خلاصه فارسی

سابقه و هدف: اشتباهات دارویی به عنوان شایع¬ترین نوع خطاهای پزشکی، به علت شیوع بالا، رایج بودن و خطرات احتمالی برای بیماران، به عنوان شاخصی برای تعیین میزان امنیت بیمار در بخش های اورژانس بیمارستانی و پیش بیمارستانی استفاده می شود. براساس تحقیقات صورت گرفته مشخص شده است که اکثر خطاها هنگام تجویز دارو به بیمار رخ می¬دهد. بنابراین پژوهش کنونی به منظور″ تعیین میزان خطای داروئی، واکنش های روانی و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه پرستاران اورژانس بیمارستانی و پیش بیمارستانی شهر اردبیل در سال 1399″انجام گردید. مواد و روش‏ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است که روی پرستاران بخش اورژانس بیمارستانی و پیش بیمارستانی اردبیل انجام انجام گرفته است. پرستاران اورژانس مورد مطالعه در این پژوهش به صورت سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. از 275 پرسشنامه توزیع‌شده بین نمونه های پژوهش، 242 پرسشنامه (RR=%88) تکمیل و عودت داده شد. جمع‏آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه‏های زیر انجام گرفت: الف) پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک ب) پرسشنامه خطاهای دارویی ج (پرسشنامه واکنش های روانی مرتبط با خطاهای دارویی د)پرسشنامه عوامل موثر در بروز خطاهای دارویی از دیدگاه پرستاران. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار Spss با استفاده از آمار توصیفی(میانگین، انحراف معیار، فروانی) و تحلیلی (آنالیز واریانس یک طرفه، تی تست و کای اسکویر) انجام گرفت. برای تعیین نرمالیتی داده ها از آزمون کولموگراف اسمیرنوف استفاده شد (p≥0/05). یافته‏ ها: : نتایج نشان داد، 21/81%(36 نفر) پرستاران اورژانس بیمارستانی و 16/88% (13 نفر) پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی بیان کردند در طی 6 ماه گذشته حداقل یک بار دچار خطای دارویی شده اند. میزان شیوع خطای دارویی در پرستاران اورژانس بیمارستانی 3/1 خطا به ازای هر پرستار و در پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی 2/66 خطا به ازای هر پرستار در طی 6 ماه گذشته بود. شایع ترین علت خطاهای دارویی در پرستاران اورژانس بیمارستانی، احساس بی انگیزگی به علت تبعیض های شغلی (11/52%) و در پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی، دادن دارو به بیمار بدون تجویز پزشک(18/53%) بود. میزان گزارش خطای دارویی در پرستاران اورژانس بیمارستانی (50%) و در پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی (45/36%) بود و نسبت گزارش خطا به ازای هر پرستار در بخش اورژانس بیمارستانی و پیش بیمارستانی به ترتیب، 1/55 و 1/2 مورد تعیین گردید. میانگین خطای دارویی منجر به آسیب به ازای هر پرستار در بخش اورژانس بیمارستانی 1/06 و در بخش اورژانس پیش بیمارستانی 0/71 مورد تعیین گردید. بیشترین واکنش روانی نسبت به خطاهای دارویی در پرستاران اورژانس بیمارستانی و پیش بیمارستانی مربوط به استرس و ترس بود. بیشترین عامل موثر در بروز خطای دارویی احساس بی انگیزگی به علت تبعیض های شغلی در پرستاران اورژانس بیمارستانی با میانگین 0/08±3/63 و در پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی با میانگین (0/12±3/16) تعیین گردید. نتیجه‏ گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، خطاهای دارویی و به تبع آن واکنش های روانی ناشی از خطاهای دارویی شیوع زیادی در بین پرستاران اورژانس دارد. بنابراین ارائه آموزش های مستمر، برگزاری کلاس های آموزشی پیشرفته، فراهم کردن استانداردهای لازم و آموزش های ضمن خدمت کافی، میتواند نقش تعیین کننده ای در کاهش خطاهای دارویی داشته باشد. بیشترین واکنش روانی به دنبال خطای دارویی، ترس و استرس بود. لذا معرفی افراد خاطی برای استفاده از خدمات روانپزشکی پیشنهاد گردید. با توجه به اهمیت ایمنی بیمار، شناسایی دقیق و جامع وقوع خطای دارویی و عوامل مؤثر بر ایجاد آن و نیز مدیریت واکنش های روانی به دنبال خطاهای دارویی در پرستاران اورژانس از اهمیت بالایی برخوردار است، لذا مطالعه حاضر با هدف" تعیین میزان خطای داروئی، واکنش های روانی و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه پرستاران اورژانس بیمارستانی و پیش بیمارستانی شهر اردبیل در سال 1399″انجام میگیرد.

عنوان انگليسی

The survey of medication error rate, mental reactions and effective factors from perspective of nurses of pre hospital and hospital emergency of Ardabil city at 2020

خلاصه انگلیسی

Background and purpose: medication errors as the most common type of medical errors, due to their high prevalence, commonness and possible risks for patients, are used as an indicator to determine the level of patient safety in hospital and pre-hospital emergency departments. Based on the research, it has been determined that most of the errors occur when prescribing medicine to the patient. Therefore, the current research was conducted in order to "determine the amount of medication error, psychological reactions and factors affecting it from the point of view of hospital and pre-hospital emergency nurses in Ardabil city in 2019". Materials and methods: The present study is a cross-sectional descriptive study that was conducted on the nurses of the hospital emergency department and pre-hospital in Ardabil. The emergency nurses studied in this research were investigated by census. Out of 275 questionnaires distributed among the research samples, 242 questionnaires (RR=88%) were completed and returned. Data collection was done using the following questionnaires: a) Demographic information questionnaire b) Medication errors questionnaire c) Psychological reactions related to medication errors questionnaire d) Questionnaire of factors influencing the occurrence of medication errors from the point of view of nurses. Data analysis was done by Spss software using descriptive statistics (mean, standard deviation, frequency) and analysis (one-way analysis of variance, t-test and chi-square). Smirnov Kolmograph test was used to determine the normality of the data (p≥0.05). Findings: The results showed that 21.81% (36 people) of hospital emergency nurses and 16.88% (13 people) of pre-hospital emergency nurses stated that they had a medication error at least once in the last 6 months. The prevalence of medication errors in hospital emergency nurses was 1.3 errors per nurse and in pre-hospital emergency nurses 2.66 errors per nurse during the past 6 months. The most common cause of medication errors in hospital emergency nurses was feeling unmotivated due to job discrimination (11.52%) and in pre-hospital emergency nurses, giving medicine to the patient without a doctor's prescription (18.53%). The rate of medication error reporting in hospital emergency nurses was (50%) and in pre-hospital emergency nurses (45.36%), and the ratio of error reporting per nurse in the hospital and pre-hospital emergency departments was 1.55 and 1.2, respectively. The case was determined. The average medication error resulting in injury per nurse was 1.06 in the hospital emergency department and 0.71 in the pre-hospital emergency department. The most psychological reaction to medication errors in hospital and pre-hospital emergency nurses was related to stress and fear. The most effective factor in the occurrence of medication errors was the feeling of demotivation due to job discrimination in hospital emergency nurses with an average of 3.36±0.08 and in pre-hospital emergency nurses with an average of 3.16±0.12. Conclusion: The results of this study showed that medication errors and consequently psychological reactions caused by medication errors are very common among emergency nurses. Therefore, providing continuous training, holding advanced training classes, providing necessary standards and sufficient in-service training can play a decisive role in reducing medication errors. The most psychological reaction following medication error was fear and stress. Therefore, it was suggested to introduce wrongdoers to use psychiatric services. Considering the importance of patient safety, accurate and comprehensive identification of the occurrence of medication errors and the factors influencing their occurrence, as well as the management of psychological reactions following medication errors in emergency nurses, is of great importance, therefore, the present study aims to determine the amount of medication errors. Psychological reactions and factors affecting them from the perspective of hospital and pre-hospital emergency nurses in Ardabil city in 2019.

Document Downloads