بررسی نتایج متغیرهای پاراکلینیکی مرتبط با دهان در بیماران سلیاک استان اردبیل در سال 1402

خلاصه فارسی

مقدمه: بیماری سلیاک یک اختلال خودایمنی روده ی باریک با زمینه ی ژنتیکی بوده که می تواند باعث درد شکمی متناوب، تغییر جریان بزاق، تغییر ترکیبات و خاصیت بافرینگ بزاق شود؛ تا حدودی برخی از این علائم با رژیم فاقد گلوتن تقلیل پیدا کرده و یا رفع می شوند. با توجه به گستردگی نتایج حاصل از مطالعات انجام شده در رابطه با ارتباط بین میزان جریان بزاق تحریکی و غیرتحریکی، pH بزاق و زروستومیا با بیماری سلیاک، این مطالعه، به¬منظور بررسی نتایج متغیر های پاراکلینیکی مرتبط با دهان در بیماران سلیاک استان اردبیل در سال 1402 انجام گردید. مواد و روش ها: از 323 بیمار سلیاکی براساس فرمول شیوع شناسی با شیوع 80 درصدی زروستومیا در بیماران سلیاکی و با احتمال ریزش 20 درصدی، 205 نفر به صورت تصادفی وارد مطالعه شدند که از این بین 173 نفر واجد شرایط بودند. همه ی بیماران، پرسشنامه ی مرتبط با زروستومیا را پر کردند. جمع آوری بزاق تحریکی و غیرتحریکی بیماران، به منظور اندازه گیری مقدار آن، درون ظرف پلاستیکی 10 میلی لیتری با درجه بندی 0/1 میلی لیتری، انجام شد. بلافاصله بعد از اندازه گیری میزان جریان بزاق تحریکی و غیرتحریکی، pH بزاق توسط pH سنج اندازه گیری شد. از روش های آماری توصیفی و آزمون های آماری برای گزارش و تحلیل داده ها استفاده شد (P<0/05). یافته ها: میانگین میزان جریان بزاق غیرتحریکی و میزان جریان بزاق تحریکی به ترتیب 0/24و 0/78 محاسبه شد و هم چنین میانگین pH بزاق در این مطالعه 7/05 به دست آمد علاوه بر این میزان جریان بزاق غیرتحریکی 49 مورد از بیماران (28/3 درصد) کمتر از حدنرمال بوده و این تعداد در میزان جریان بزاق تحریکی به 92 مورد (53/2 درصد) رسید. 52 درصد از بیماران مبتلا به سلیاک، اظهار وجود زروستومیا را داشتند و مطابق آزمون Fishers exact Test هیچ ارتباطی بین هایپوسالیویشن و زروستومیا در بیماران مبتلا به سلیاک دیده نشد. نتیجه گیری: شیوع میزان جریان بزاق غیرتحریکی کم در بیماران 28/3 درصد (49 نفر) و شیوع جریان بزاق تحریکی کم، 53/2 درصد (92 نفر) بود و هم چنین 52 درصد (91 نفر) از بیماران زروستومیا داشتند.

عنوان انگليسی

Examining the results of paraclinical variables related to the mouth in celiac patients of Ardabil province in 1402

خلاصه انگلیسی

Introduction: Celiac disease is an autoimmune disorder of the small intestine with a genetic background. It can cause intermittent abdominal pain, changes in the flow of saliva, changes in the composition and buffering properties of saliva. Some of these symptoms are reduced or eliminated with a gluten-free diet (GFD). Due to the fact that the results of studies related to the relationship between stimulated and non-stimulated salivary flow rate, saliva pH and dry mouth with celiac disease are wide. This study was conducted to investigate the results of paraclinical variables related to the mouth in celiac patients of Ardabil province in 1402. Materials and methods: There are 323 celiac patients. Based on the epidemiology formula, with 80% prevalence of xerostomia in celiac patients and 20% chance of falling, 205 people were randomly included in the study. Among them, 173 people were eligible. All patients filled the questionnaire related to dry mouth. Stimulated and non-stimulated saliva of the patients was collected in a 10 ml plastic container with a graduation of 0.1 ml. Then the pH of saliva was measured by a pH meter. Descriptive statistical methods were used to report the data. Findings: The average amount of unstimulated salivary flow rate and the amount of stimulated salivary flow rate were calculated as 0.24 and 0.78, respectively. The average pH of saliva in this study was 7.05. In addition, the amount of unstimulated salivary flow rate in 49 cases (28.3%) was lower than normal. This number reaches 92 cases (53.2%) in the amount of stimulated salivary flow rate. 52% of patients with celiac disease stated the presence of xerostomia. According to Fishers exact test, no correlation between hyposalivation and xerostomia was seen in patients with celiac disease. Conclusion: The prevalence of low unstimulated saliva in patients was 28.3% (49 people). The prevalence of low stimulated saliva was 53.2% (92 people). 52% (91 people) of patients had xerostomia

Document Downloads