بررسي مصرف قبلي آسپيرين و وارفارين در بيماران با سكته ي مغزي ترومبوآمبوليك همراه با ريتم فيبريلاسيون دهليزي در مركز آموزشي-درماني علوي

خلاصه فارسی

مقدمه و هدف: آمبولي هاي قلبي ناشي از فيبريلاسيون دهليزي علل حدود %20-15 از سكته هاي مغزي ايسكميك را تشكيل مي دهند و يك عامل بالقوه قابل پيشگيري براي ناتواني و مرگ ناشي از سكته ي مغزي به شمار مي روند. معيارهاي راهنماي باليني براي درمان فيبريلاسيون دهليزي، توصيه هايي را براي درمان ضدانعقادي براساس ريسك كلي سكته ي مغزي در بيماران فراهم مي كنند. اما مطالعات همچنان نشاندهنده ي استفاده ي كمتر از حد لازم وارفارين در طب باليني مي باشند. هدف اين مطالعه بررسی وضعيت درمان آنتي ترومبوتيك در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی در اردبيل مي باشد. روش كار: ما در يك دوره ي يك ساله بيماراني را كه با تشخيص سكته ي مغزي ايسكميك همراه با فيبريلاسيون دهليزي به بيمارستان علوي اردبيل مراجعه كرده بودند را شناسايي و داروهاي آنتي ترومبوتيك مصرفي قبل از وقوع سكته مغزي و INR بيماران را در زمان پذيرش در بيمارستان بررسي نموديم. نتايج: در كل 43 بيمار با سكته ي مغزي ايسكميك همراه با فيبريلاسيون دهليزي شناسايي شدند. در ميان بيماراني كه با سكته ي مغزي ايسكميك و سابقه ي شناخته شده ي فيبريلاسيون دهليزي مراجعه كرده و كانديداهاي دریافت وارفارين بودند (30=n)، داروهاي آنتي ترومبوتيك قبل از پذيرش، وارفارين (%20) و آسپيرين (%80) بود.تمامي بيماراني كه تحت درمان با وارفارين بودند، در زمان پذيرش در بيمارستان INR زير سطح درماني داشتند. در بررسي، سن بالا با احتمال استفاده ي كمتر از وارفارين همراه بود. (002/0=p) نتيجه گيري: بسياري از بيماران مبتلا به فيبريلاسيون دهليزي با ريسك بالاي سكته ي مغزي كه با سكته ي مغزي مراجعه كرده بودند و كانديداي دريافت وارفارين بودند، آن را دريافت نكرده بودند.همه ي كساني هم كه تحت درمان با وارفارين بودند در زمان پذيرش INR زير سطح درماني داشتند.اين يافته ها نشاندهنده ي اين مي باشند كه بايد تلاش بيشتري براي تجويز وارفارين و كنترل مناسب تر درمان آنتي ترومبوتيك جهت پيشگيري از سكته ي مغزي در بيماران مبتلا به فيبريلاسيون دهليزي صورت بگيرد.

عنوان انگليسی

An evaluation about previous aspirin and warfarin use in thromboembolic stroke patients with atrial fibrillation admitted to Alavi Hospital

خلاصه انگلیسی

Objective: Cardioembolism due to atrial fibrillation accounts for approximately 15-20% of ischemic strokes and is a potentially preventable cause for stroke disability and death. Clinical guidelines for the management of atrial fibrillation provide recommendations for anticoagulation based on patients` overall risk of stroke. But studies continue to demonstrate the under-use of warfarin in clinical practice. The purpose of this study is to investigate antithrombotic therapy situation in Ardabil. Methods: In a one-year period, we studied patients admitted to the Ardabil Alavi Hospital with a diagnosis of ischemic stroke and atrial fibrillation. We recorded type of pre-stroke antithrombotic medications and admission INR. Results: Overall 43 patients with a diagnosis of ischemic stroke and atrial fibrillation were identified. Among patients admitted with an ischemic stroke who had known history of atrial fibrillation and were candidates for warfarin (n=30), pre-admission medications were warfarin (20%) and aspirin (80%). Of those taking warfarin, all of them had subtrapeutic INRs on admission. On analyses, increasing age was associated with a reduced warfarin use. (p=0.002) Conclusion: In high-risk patients with atrial fibrillation admitted with a stroke, and who were candidates for anticoagulation, most were not taking warfarin, and all of those who were on warfarin were subtrapeutic at the the time of stroke. These findings should encourage greater efforts to prescribe and monitor appropriate antithrombotic therapy in patients with atrial fibrillation.

Document Downloads