بررسي ميزان آگاهي بيماران ديابتي مراجعه كننده به درمانگاه ديابت بيمارستان بوعلي اردبيل در مورد شيوه هاي مراقبت از پا قبل و بعد از آموزش 1381

خلاصه فارسی

مقدمه : چنين تخمين زده مي شود كه 10-4 درصد مبتلايان به ديابت دچار زخم پا مي شوند يا به عبارت ديگر از هر 5 نفر بيمار ديابتي مراجعه كننده به بيمارستان 10 نفر دچار مشكل پا است. با توجه به افزايش روز افزون بيماران ديابتي, يكي از اهداف انجمن ديابت ايران, آموزش بوسيله كلاسهاي آموزشي است بنابراين آموزش به عنوان طرح كليد درمان مطرح مي شود . اهداف : تعيين ميزان آگاهي بيماران ديابتي مراجعه كننده به درمانگاه ديابت بيمارستان بوعلي اردبيل در مورد اصول مراقبت از پا قبل و بعد از آموزش تحقيق حاضر انجام گرفت. روش تحقيق : از بين جامعه مورد مطالعه كه كليه بيماران ديابتي مراجعه كننده به درمانگاه ديابت بيمارستان بوعلي اردبيل بودند تعداد 120 نفر كه براي اولين بار به اين مركز مراجعه كرده و هيچ آموزشي را درباره بيماري ديابت نديده بودند به عنوان طرح نمونه انتخاب شدند. روش اجراي پژوهش به اين صورت بود كه همزمان با تشكيل پرونده در اين مركز پرسشنامه اي به بيمار داده مي شد (درصورت باسواد بودن بيمار . پرسشنامه توسط خود او و در غير ايصورت به وسيله محقق پر مي شد) پرسشنامه شامل 38 سئوال بود كه 8 سوال اول آن مربوط به اطلاعات دموگرافيك و بيماري و 30 سوال بعدي در مورد اصول مراقبت از پا بود. بعد از پر كردن پرسشنامه بيمار در كلاسهاي دسته جمعي آموزشي روتين همان مركز شركت كرده و يك ماه بعد پرسشنامه مجددا توسط بيمار پر مي شد و در نهايت با استفاده از آزمونهاي آماري (توزيع فراواني . تي تست و كاي دو ) ميزان آگاهي بيمار قبل و بعد از آموزش سنجيده شد و با هم مقايسه گرديد. نتايج : نتايج نشان داد كه 17/69 درصد نمونه ها زن5/77 درصد متاهل و 17/84 درصد ساكن مركز استان 33/63 درصد خانه دار و 61/51 در صد در محدوده سني بين 65-45 سال 17/59 در صد بي سواد و 40 درصد طول مدت بيماري بين 5-1 سال داشتند ميزان آگاهي 33/73 در صد از واحدهاي مورد پژوهش قبل از آموزش در حد متوسط بود و از نظر ميزان آگاهي بعد از آموزش 67/86 درصد بيماران داراي آگاهي زياد بودند. مقايسه ميزان آگاهي بيماران قبل و بعد از آموزش با استفاده از آزمون t-test نشان داد كه ميزان آگاهي بعد از آموزش نسبت به قبل آموزش افزايش معني دار آماري داشت 001/0P< با توجه به تفاوت معني داري كه بين ميزان آگاهي قبل و بعد از آموزش بيماران ديابتي ديده شد چنين استنباط مي شود كه كلاسهاي آموزشي تشكيل شده در مركز ديابت توانسته تا حدود زيادي باعث ارتقاي ميزان آگاهي بيماران ديابتي در امر مراقبت از پاهايشان بشود.

عنوان انگليسی

The Effect of Education on Foot Care in Diabetic Patients

خلاصه انگلیسی

Background & Objectives: It is estimated that 4-10% of diabetic patients suffer from foot ulcer. About one in five people with diabetes enters hospital for foot problems. Regarding the importance of education for these patients, the present research was conducted to evaluate the effect of education on foot care among diabetic patients referring to Ardabil Buali hospital. Methods: From the diabetic patients referring to Buali hospital (diabetes center) 120 patients admitted for the first time, who had had no past training about diabetes, were selected. Each patient was asked to fill out a questionnaire on his reference to the hospital. The questionnaire had 38 questions, the first 8 of which were about the demographic status and the illness itself and the rest of them concerned priniciples of foot care. Following this, these diabetic patients participated in public classes in the center, and a month later they filled the questionnaire again. Finally their knowledge before and ofter the education period was compared using statistical analyses. Results: The level of knowledge of 73.33% of the subjects before education was medium whereas following the education this rose to 86.67%. Comparing the level of knowledge of patients before and after education using t-test indicated that the level of knowledge after education is significantly higher than before (p<0.001). Conclusion: with regard to the significant difference in knowledge of diabetic patients before and after education, it can be concluded that educational classes of diabetic center can improve the knowledge of patients about foot care. So they are strongly recommended to be held for all these patients.

Document Downloads