بررسی تاثیر فعالیت فیزیکی بیماران قبل از MI بر روی فانکشن کلاس و پروگنوز بیماران

خلاصه فارسی

سابقه و هدف: شیوع MI در تمام جوامع همچنین ایران رو به افزایش دارد و بیماری عروق کرونر شایعترین علت مرگ و میر در ایران است. بی تحرکی از ریسک فاکتور های (MI) Myocardial Infarction و فعالیت فیزیکی از عوامل پیشگیری کننده می باشد. با توجه به اینکه مدت بستری، فانکشن کلاس، مداخلات مورد نیاز وEjection Fraction (LVEF) بیماران بعد از MI مهمترین تعیین کننده های عملکرد این بیماران می باشند، تحقیق حاضر برای بررسی تاثیر میزان فعالیت فیزیکی بیماران قبل از MI برروی عوامل مذکور انجام شد. روش اجراي طرح : میزان فعالیت فیزیکی بیماران به صورت گذشته نگر توسط پرسشنامه از بیماران پرسیده شد. مدت بستری، مداخلات، فانکشن کلاس و LVEF بیماران بعد از MI توسط علایم بالینی و پرونده مریض استخراج شده و طی 3 ماه با تماس تلفنی اطلاعات کامل شد. در نهایت اطلاعات حاصله با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین میانگین مدت بستری بیماران و میانگین LVEF بیماران دارای فعالیت فیزیکی مختلف تفاوت معنی داری وجود دارد(001/0=P). بین فعالیت فیزیکی بیماران و بستری مجدد آنها بعد از انفارکتوس(002/0=P) و همچنین فانکشن کلاس آنها رابطه معنی داری وجود دارد(001/0=P). نتیجه گیری: فعالیت فیزیکی باعث کاهش دیس لیپیدمی، کاهش مدت بستری بیمارستانی و نیاز به بستری مجدد، کاهش نیاز به مداخله، بخصوص مداخلات تهاجمی تر، کاهش مرگ و میر 3 ماهه، و همچنین باعث بهبود عملکرد قلبی (LVEF) وعملکرد فردی (کاهش فانکشن کلاس) در بیمارانMI می گردد.

عنوان انگليسی

Evaluation of physical activity’s effect before Myocardial Infarction on the function class of patients and prognosis after MI

خلاصه انگلیسی

Background: The incidence of MI is increasing in all societies, as in Iran, and coronary artery disease is the most common cause of death in Iran. Physical inactivity is the risk factor for MI and activity is a protective factor. Note that the length of hospitalization, function class EF, and required interventions for patients after MI, are the most important determinants of performance for these patients, the current study is performed to evaluate the effect of physical activity on patients with prior MI. Methods: Physical activity retrospectively by questionnaire were asked. Hospitalization period, interventions, function class and EF after MI by clinical and patient records extracted and completed during 3 months with data calls. Finally, the data using descriptive and inferential statistical analysis was performed. Results: Ejection fraction and mean duration of hospitalization in patients with activity showed a significant difference (P=0.001). There is a significant relationship between physical activity and readmission of patients after myocardial infarction (P=0.002) also between physical activity and function class (P=0.001). Conclusions: Physical activity reduces dyslipidemia, the need for hospitalization and readmission. Also reduces the need for intervention, especially the more aggressive interventions and 3-month mortality. Physical activity improve cardiac function (EF) and individual performance (lowering of function class) is in MI patients

Document Downloads