بررسي اثر سه داروي صناعي جديد مهار كننده كانالهاي كلسيمي بر فشار خون،نيروي انقباضي و ضربان قلب در خرگوش

خلاصه فارسی

داروهاي مهار كننده كانال هاي كلسيمي دي هيدروپيريديني با سرگروهي نيفديپين گروه مهمي از داروها مي باشند كه كاربرد وسيعي در درمان بسياري از بيماري هاي قلبي- عروقي و به ويژه فشار خون بالا (هيپرتانسيون) دارند. در طي اين مطالعه اثر سه تركيب جديد صناعي از آنالوگ هاي استري نيفديپين بر فشار خون و قدرت انقباضي و ضربان قلب در شرايط فشار خون طبيعي و فشار خون بالا مورد بررسي و تحقيق قرار گرفت. براي اين منظور 24 خرگوش از نژاد سفيد هلندي در سه گروه هشت تايي با تزريق داخل صفاقي ديازپام (1.7 mg/kg) پنتوباربيتال سديم (30 mg/kg) بيهوش شدند. شريان راني جهت ثبت فشار خون شرياني و وريد راني جهت تزريق داروي بيهوشي و فنيل افرين كانول گذاري شدند. همچنين وريد ژوگولار نيز جهت تزريق داروهاي مهار كننده كانال هاي كلسيمي كانول گذاري شد. كانول ديگري از طريق شريان كاروتيد به داخل بطن چپ وارد گرديد تا با ثبت فشار داخل بطن امكان محاسبه dp/dt به عنوان شاخص نيروي انقباضي قلب فراهم گردد. آنگاه: الف- در حيوانات گروه اول يك ميلي ليتر از محلول 10-4 مولار نيفديپين در مدت 1 دقيقه بصورت وريدي تزريق شد، پنج دقيقه بعد يك ميلي ليتر از محلول 10-4 مولار يكي از داروهاي مورد آزمايش تزريق گرديد. سپس مراحل فوق با غلظت 10-3 مولار نيفديپين و داروي مورد آزمايش تكرار شد. ب- با استفاده از تزريق محلول فنيل افرين 2×10-5) مولار( با سرعت 1.5-2 ميلي ليتر در دقيقه فشار خون به ميزان 20 ميليمتر جيوه بالا برده شد. پس از آن كليه مراحل بند الف مجددا تكرار شد. اقدامات ذكر شده در بندهاي الف و ب در مورد دو داروي صناعي جديد در دو گروه ديگر حيوانات تكرار شد. نتايج به دست آمده حاكي از اين است حاكي از اين است كه در شرايط فشار خون طبيعي نيفديپين در غلظت 10-3 مولار فشار خون و dp/dt را به طور متوسط به ترتيب 10 درصد و 12.5 درصد كاهش، و ضربان قلب را 3 درصد افزايش داد. همين دوز نيفديپين در شرايط فشار خون بالا فشار متوسط شرياني را 16.1 درصد و نيروي انقباض قلب را 19.5 درصد كاهش و ضربان قلب را 3.4 درصد افزايش داد. تركيب شماره 1 با همان غلظت در شرايط فشار خون طبيعي متغيرهاي فوق را به ترتيب 4 درصد، 8.4 درصد و 1.4 درصد كاهش و در شرايط فشار خون بالا فشار متوسط شرياني را 10 درصد و نيروي انقباضي را 14.1 درصد و ضربان قلب را 3 درصد كاهش داد. تركيب شماره 2 با غلظت 10-3 مولار در فشار خون طبيعي متغيرهاي مذكور را به ترتيب 14.1 درصد، 5.5 درصد و 8.5 درصد كاهش و در شرايط فشار خون بالا فشار متوسط را 16.5 درصد، نيروي انقباضي را 4.9 درصد و ضربان قلب را 4.2 درصد كاهش داد. اثر تركيب شماره 3 با غلظت 10-3 مولار در شرايط فشار طبيعي بر متغيرهاي مذكور به ترتيب به صورت 10.8 درصد، 12.7 درصد و 8.6 درصد كاهش و در شرايط فشار خون بالا 20.8 درصد، 7.9 درصد و 4.9 درصد كاهش بود. در مقايسه با نيفديپين تركيبات شماره 2 و 3 فشار خون و نيروي انقباضي را در جهت و در حد نيفديپين كاهش ولي ضربان قلب را برخلاف جهت نيفديپين كاهش دادند (P<0.05). اثرات هر سه تركيب در غلظت 10-4 مولار نسبت به غلظت 10-4 مولار نيفديپين ضعيف تر و از نظر آماري معني دار نيست. در نتيجه تركيبات شماره 2 و 3 در هر دو حالت فشار خون طبيعي و فشار خون بالا در مقايسه با نيفديپين فشار خون شرياني را حتي بيشتر (البته غير معني دار) كاهش دادند. اثر آنها بر dp/dt كمي كمتر از نيفديپين بوده و با توجه به اينكه ضربان قلب را برخلاف نيفديپين كاهش مي دهند از اين نظر نسبت به نيفديپين احتمالا از ارزش درماني بيشتري در افراد مبتلا به فشار خون بالا همراه با نارسايي عروق كرونر برخوردار مي باشند.

عنوان انگليسی

EVALUATION OF THE EFFECTS OF THREE NOVEL CALCIUM CHANNEL BLOCKERS ON BLOOD PRESSURE, CARDIAC CONTRACTILITY AND HEART RATE IN RABBIT

خلاصه انگلیسی

Calcium channel blockers are an important group of drugs that have been used in the treatment of cardiovascular disorders, especially hypertensive states. In this study we have investigated the effects of three newly synthesized ester analogs of nifedipine on mean arterial blood pressure (MAP), cardiac contractility index (dp/dt) and heart rate (HR) in normal rabbits and in rabbits with hypertension. Animals (n=24) were divided into three groups (n=8) and anesthetized with diazepam (1.7 mg/kg) and sodium pentobarbital (30 mg/kg). The right femoral vein and artery were cannulated for further injections (phenylephrine and sodium pentobarbital) and recording of arterial blood pressure respectively. Right jugular vein was cannulated for injection of test compounds. Another cannula was inserted in right carotid artery and pushed to left ventricle to record intraventricular pressure. Ventricular dp/dt was calculated as an index of cardiac contractility. Test compounds and nifedipine were tested in two groups. In the first group, 1 ml of nifedipine (10-4M) was injected through the jugular vein for one minute. Five minutes later, 1 ml of test compounds was injected. Then, the effects of I ml of nifedipine at a g.oncentrationof 10-3M and test compounds were investigated. In the second group, arterial blood pressure was increased by 20 mmHg/min through infusion of phenylephrine (2 x 10-5 M at a rate of 1.5-2 ml/min) and then experiments of first group were repeated in hypertensive condition. Our results showed that in normotensive conditions, nifedipine (10-3 M) reduced MAP and dp/dt and increased HR by 10, 12.5 and 3% respectively and in hypertensive conditions, nifedipine reduced MAP and dp/dt and increased HR by 16.1, 19.5% and 3.4% respectively. In addition, compound No. 1 reduced the same indices by 4, 8.4, and 1.4% respectively, in normotensive state and by 10, 14.1, and 3% in hypertensive state, compound No. 2 reduced these indices by 14.1, 5.5, and 8.5% in normotensive state and by 16.5, 4.9, and 4.2% in hypertensive state, and compound No. 3 decreased variables by 10.8, 12.7, and 8.6% in normotensive state and by 20.8, 7.9, and 4.9% in hypertensive state respectively. In hypertensive conditions compounds No. 2 and No. 3 reduced heart rate in contrast to nifedipine (P<0.05). The effect of these three compounds (10-4 M) was non-significantly lower than nifedipine at the same concentration. Since compounds No. 2 and No.3 reduced blood pressure and cardiac contractility similar to nifedipine and meanwhile reduced heart rate non-significantly more than nifidipine, therefore they are probably preferred in the treatment of hypertensive patients with coronary artery disease.

Document Downloads