ارزیابی مالون دی آلدهید به عنوان شاخص استرس اکسیداتیو در سلول های فیبروبلاست عصب محیطی پس از مواجهه با 4،2 دی کلروفنوکسی استیک اسید

خلاصه فارسی

ترکیب بنزوییک اسیدکلردار با نام 4،2 دی کلروفنوکسی استیک اسید(2,4-D) از اولین محصولات فنوکسی حاصل از سنتز اکسین و علف کش هورمونی محسوب می شود و در بسیاری از کشورها برای از بین بردن علف های هرز پهن برگ در حوزه ی کشاورزی استفاده می شود. مطالعات نشان داده ا ست که 2,4-D از طریق افزایش ROS باعث القای آپوپتوز می شود . در شرایط معمولی بین تولید و حذف رادیکال های آزاد تعادل وجود دارد. عدم تعادل در این فرایندها منجر به استرس اکسیداتیو و بروز تغییرات پاتولوژیک متعدد در سطح ماکرومولکولهای سلولی بویژه پراکسیداسیون لیپییدها می گردد. مالون دی آلدهید یکی از آلدهید های مهم نا شی از پراکیسیداسیون لیپیدهای غشا می با شد. اندازه گیری سطح MDAبه عنوان بیومارکر استرس اکسیداتیو و به منظور بررسی آسیب و شدت استرس اکسیداتیو حاثز اهمیت می باشد. در این مطالعه میزان سطح مالون دی آلدهید در سلول های فیبروبلا ست عصب محیطی مورد ارزیابی قرار گرفته است. مواد و روشها سلولها در فلا سک به مدت 24 ساعت انکوبه شده و سپس با غلظت معینی از 2,4-D تیمار شدند. پس از 28 ساعت از انکوباسیون میزان مالون دی آلدئید با روش Satoh اندازه گیری و برحسب نانومول در میلی لیتر (nmol/ml) گزارش شد یافته ها به دنبال تیمار با 2,4-D میزان مالون دی آلدهید به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته است. بحث و نتیجه گیری تنایج مطالعات نشان داده است که مواجهه با 2,4-D باعث افزایش مقدار ROS شده است. کاهش معنی دار میزان مالون دی آلدهید نشان دهنده ی افزایش میزان آسیب به عصب است. بنابراین به نظر می رسد 2,4-D احتمالا می تواند علاوه بر سیستم عصب مرکزی بر سیستم عصب محیطی هم تاثیر بگذارد.

Document Downloads