بررسی تاثیر تحریکات چند حسی بر وضعیت حافظه بیماران دچار سکته مغزي ایسکمیک در فاز حاد

خلاصه فارسی

زمینه و هدف: مشکلات حافظه از شکایات شایع در بیماریهای همراه با آسیب مغزی و از جمله سکتههای مغزی است. از طرف دیگر بازتوانی بیماران دچار سکته مغزی در کاهش عوارض بیماری و نیز نگرانیهای بیماران کمک کننده است. از جمله مداخلات تسهیل کننده بهبود بیماران «تحریکات چند حسی» است. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر تحریکات چند حسی بر وضعیت حافظه بیماران مبتلا به سکته مغزی انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی و جامعه پژوهش کلیه بیماران مبتلا به سکته مغزی در شهر اردبیل بود. نمونه گیری به روش در دسترس و با توجه به معیارهای ورود انجام شد. مجموعاً 60 بیمار واجد شرایط انتخاب شدند و بعد از تخصیص تصادفی نمونهها با روش نمونه گیری بلوکی، بیماران در گروههای آزمون و کنترل وارد شدند. در گروه آزمون تحریکات چند حسی به مدت 6 هفته انجام شد و گروه کنترل درمانهای معمول سکته مغزی را دریافت نمودند. حافظه نزدیک و دور بیماران دو گروه به وسیله پرسشنامه تهیه شده توسط پژوهشگر که روایی و پایایی آن به دست آمده بود با روش مصاحبه جمع آوری گردید. سپس دادهها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (کای اسکوئر، آزمون دقیق فیشر، آزمون t مستقل، آزمون اندازه گیریهای مکرر، و آزمونهای تعقیبی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد در امتیاز حافظه نزدیک یک هفته (p=0.082) و 6 هفته بعد از اجرای مداخله (p=0.15) تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت و نیز بین امتیاز حافظه دور یک هفته (p=0.51) و 6 هفته بعد از مداخله (p=0.096) تفاوت آماری معنیداری وجود نداشت. آزمون آماری اندازهگیریهای مکرر و آزمون تعقیبی پیرو آن نشان داد در امتیاز حافظه نزدیک در مقاطع زمانی مختلف تفاوت درون گروهها با p=0.000 معنی دار و تفاوت بین گروهها با p=0.247 غیرمعنیدار بود و نیز در امتیاز حافظه دور در مقاطع زمانی مختلف تفاوت درون گروهها با p=0.002 معنیدار و تفاوت بین گروهها با p=0.61 غیرمعنیدار بود. این نشان می دهد افزایش امتیاز حافظه نزدیک و دور در مقاطع مختلف زمانی این پژوهش در هر دو گروه ناشی از گذر زمان بوده و انجام مداخله امتیاز حافظه نزدیک و دور گروه آزمون را نسبت به گروه کنترل به میزان معنیدار افزایش نداده و مداخله از نظر آماری معنی دار نبوده است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش انجام تحریکات چند حسی به مدت 6 هفته در بیماران مبتلا به سکته مغزی منجر به بهبود حافظه بیماران نمیشود که انجام مطالعه با حجم نمونه بیشتر و پیگیری بیماران سکته مغزی بعد از اجرای مداخله در مدت طولانی ترتوصیه میشود.

عنوان انگليسی

Effect of Multi-Sensory Stimulation on Memory Status in Patients with Acute Phase of Ischemic Stroke

خلاصه انگلیسی

Background& objectives: Memory deficit is common problem in diseases with brain injury, including stroke. Rehabilitation of these patients could effect on reduction complain and patients concerns. One example of interventions that could facilitate patient recovery is "multi-sensory stimulation". The aim of this study was to determine the effect of multi-sensory stimulation on the memory status in patients with ischemic stroke. Methods: This study was a quasi experimental study. Study population was all patients with stroke in the Ardabil city. Total of 60 eligible patients were selected and after using blocking method of random allocation inter to experimental and control groups. Experimental group experienced sensory stimulation of some sense that was performed for 6 weeks. Simple sampling method with regarding the eligibility criteria was used. The control group received only common treatment of stroke. Recent and remote memory of two groups were assessed with a self- prepared questionnaire that its validity and reliability was obtained, and interview method were used to complete questionnaire. Then the data with using descriptive and analytic statistics (mean and standard deviation, and K square test, Fisher exact test, independent t test, repeated measures analysis, and post hoc tests) were analyzed. RRDD Results: The results showed that there were no statistically significant difference in recent memory scores in one week (p=0.082) and 6 weeks after the intervention (p=0.15), and also between the remote memory scores in one week (p=0.51) and 6 weeks after the intervention (p=0.096). The repeated measures analysis, and its following post hoc tests showed that with passing time in recent memory scores; the within groups difference (p=0.000) have been significant, and between groups difference (p=0.247) have been not significant. And also with passing time in remote memory scores; the within groups difference (p=0.002) have been significant, and between groups difference (p=0.61) have been not significant. This indicates that an increase in the recent and remote memory scores in different time periods of the study in both groups were due to passing the time and performing this intervention has not been increased recent and remote memory scores in experimental group than the control group and the intervention has not been statistically significant. Conclusion: Based on the findings of this study multi-sensory stimulation for 6 weeks in patients with stroke cannot lead to improve patients memory; studies with larger sample sizes and follow-up stroke patients after this intervention in a longer time is recommended.

Document Downloads