آموزش در گروه های کوچک : رویکردی مجازی برای ارتقاء یادگیری دانشجویان

خلاصه فارسی

چکیده مقدمه: یکی از عوامل موثر در کیفیت آموزش، فرایند تدریس است. روشهای تدريس مختلف و بي شماری وجود دارد . آموزش در گروه های کوچک يکي از روش های آموزشي مناسب برای ارتقای يادگيری دانشجويان است و اخيرا به دليل گسترش رويکردهای يادگيری دانشجو محور بجای رويکرد استاد محور، استفاده از اين روش مورد توجه زيادی قرارگرفته است . با اين وجود مدرس بايد دلايل منطقي برای اتخاذ و انتخاب گروههای کوچک به عنوان يکي از روش های تدريس داشته باشد . اين دلايل ممکن شامل اهداف آموزشي، منابع موجود مثل فضا و امکانات باشد . در اين مقاله به بررسي ويژگي هاي گروه كوچك و يادگيري در آن و تاثیر این روش بر پیشرفت تصیلی دانشجویان پرداخته مي شود. روش کار: مطالعه حاضر پژوهش نیمه تجربی با گروه کنترل بود که با 30 نفر از دانشجویان پرستاری در هر گروه به صورت مجازی انجام شد. ابزار مطالعه پرسش‌نامه بود که به صورت پیش آزمون و پس آزمون و به صورت الکترونیک تکمیل شد. داده‌ها به وسیله نرم‌افزار SPSS نسخه 23و آزمون‌های Independent t و Paired t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و میزان پيشرفت تحصيلي دانشجویان از يادگيري مقايسه گرديد. یافته ها: نتایج مطالعه حاکی از آن بود که میانگین سنی شرکت کنندگان 33/0 ± 1/22 سال بود و ميانگين نمرات دانشجويان در روش سنتی و متداول81/12 و در روش آموزش مجازی در گروه های کوچک 45/14 بود و دو گروه با يكديگر تفاوت معني دار داشتند (001/0 = P ). نتیجه گیری: کار در گروههای کوچک يکي از روش های مفيد آموزشي است. در برنامه آموزشي پزشکي، اشکال مختلفي از جلسات گروه های کوچک، مي تواند استفاده شود، چرا که يکي از مشخصات آموزش باليني تشکیل گروههای کوچک است و استراتژیهای آموزشي و روشهای تدريس بايد طوری انتخاب شوند که اهداف کلي برنامه درسي را تحقق دهند . يکي از بزرگترين فرصتهای کار در گروههای کوچک بازخوردهای سودمند است. ارزيابي و سنجش، اجزای اصلي اين روش آموزشي هستند و بايد بصورت مناسب هم ارزيابي از گروه و هم ارزيابي از اعضای گروه انجام شود.

عنوان انگليسی

Training in small groups: a proper approach to improving student learning

Document Downloads